Заради долгите години на институционализација и поприлично изолираната средина, кај самите корисници се појавува взаемна нетрпеливост која резултира со чести конфликти, кои од своја страна врз нив делуваат доста стресно и фрустрирачки. Постојат стереотипни сфаќања, лични фрустрации, предрасуди, ниско самопочитување, намален праг на толеранција итн. Преку повеќе техники и методи ние се трудиме да им го олесниме животот, да ги ресоцијализираме, да им помогнеме да ги решат проблемите, преку посматрање, интервју, разговор, сугестии, укажувања, подигање на свеста за самопочитување како и настојување за почитување на куќниот ред.

Нашата институција е опфатена исто така со процесот на деинституционализација. Деинституционализацијата е процес на кој со измените и дополнувањето во Законот за социјална заштита му се дава клучно место. Имено, искуствата добиени од меѓународната соработка со земјите членки на ЕУ и од искуствата добиени од нашата пракса покажаа дека моделот на големи институции треба да се замени со други облици на заштита на корисниците.

Во рамките на процесот на деинституционализација во законот извршено е подобрување на решенијата поврзани со обликот “сместување во згрижувачко семејство”. Помеѓу другото утврден е максималниот број кој може да биде згрижен во семејството (пет лица) но оваа бројка ќе биде прилагодена во зависност од категоријата на сместените лица во едно згрижувачко семејство. Со имплементацијата на овие вонинституционални форми на социјална заштита ќе се овозможи и спроведувањето на процесот на деинститунализација што пак ќе значи приближување до семејството, односно до локалната заедница, можност за реинтегрирање во заедницата но и повисок квалитет на услуги заради индивидуалниот третман на овие лица. Од друга страна на подолг рок тоа ќе значи и намалување на трошоците.

Основната   димензија   на   процесот   на   деинституционализација   епромена   во   начинот   на   кој   се   обезбедуваат   услугите   за   лицата   со попреченост што подразбира процес во заедницата, учество на разновиднидаватели на услуги, афирмација на достоинството на лицата со попреченост и зајакнување на корисниците да се вклучат во сите сфери на општествениот живот.   Со   процесот   на   деинституционализација   се   мотивира   корисникот   да преземе   различни   улоги   и   да   води   целосен   социјален  живот. Вонинституционалното живеење значи дека на поединците со попреченост им е  овозможено  да  имаат  поголема  контрола над  својот живот и  дневнитеактивности кои ги остваруваат и целосна  и ефикасна инклузија   и учество во општеството.

Деинституционализацијата,   како   процес   на   премин   од   институционална кон  грижа  во   заедницата,   во   нашата установа  започна во 2019-тагодина кога првите 7 корисници  институционалното живеење го заменија соживеење во Оддел за самостојно живеење со поддршка. Во 2020-та година уште двајца корисници беа опфатени со процесот на деинституционализација. Во моментот   7   корисници   се   деинституционализирани   и   живеат   во   две   станбениединици   за   самостојно   живеење   со   поддршка   (5   корисници   во   станбената единица во Струмица и 2 корисници во станбената единица во Добрејци). На корисниците   кои   се   опфатени   со   процесот   на   деинституционализација   им   е овозможена   поддршка   во   секојдневното   функционирање   од   страна   н анегуватели   вработени   во   нашата установа   и   асистенти   ангажирани   од Општинската организација  на Црвен крст во Струмица.  Периодично стручни лица од заводот вршат посети на деинситуционализираните корисници со цел увидиво   тековното живеење и стручна   психосоцијална   поддршка.   Корисниците сместени во станбените единици имаат пристап до услугите кои се нудат на локално ниво – здравствена заштита, социјална  заштита, културен   живот,   јавен превоз, вработување.